Günümüzde anne babalar çocuklarını en iyi şekilde yetiştirmek ve bu konuda yeni şeyler öğrenmek için, okuyorlar, eğitimlere katılıyorlar, uzman görüşlerine başvuruyorlar. Bunların hepsi de iyi niyetli çabalar ama belki de nasıl iyi ebeveyn olacakları basit ama bir o kadar da uygulanabilir başlıklar altında toplanabilir. Aile terapisti Angela Pruess bu konudaki fikirlerini bakın nasıl sıralamış.
1 Çocukların çocukça davrandığı gerçeğini hatırlayın
Sıklıkla anne babalar çocuklarının hata yaparak öğrendiklerini unuturlar. Çocuklar yanlış yaparlar, olgun bir şekilde davranış gösterdikleri söylenemez. Onları önemseyen birinin doğru yöne sevk etmesiyle büyülü bir şeyler gerçekleşir. Mızmızlandıklarında sabrımızı koruyamayabilir ve hatta geriliriz. Oysa ki genç birey 20 yaşına gelene kadar beyninin mantık , muhakeme ve dürtü kontrolünden sorumlu olan kısmı tam gelişimini tamamlayamaz. Bu süre içinde çocuklarımıza karşı sabırlı ve destekleyici olmamız gerektiği bilimsel bir gerçek.
2 Eleştirerek değil saygı ile sınırları belirleyin
Çocuklarımız düny ahakkında her şeyi harfi harfine bizden öğrenmeye ihtiyaç duydukları için gün içinde bazı sınırlamalar gerekebilir. Bulundukları ortamda bazı sınırlar olmazsa kontrolden çıkmış ve hatta kaygılı hissedebilirler. Sınırları eleştiri getirerek ve onları utandırarak oluşturmak yerine sağlam ve net ve bir o kadar da saygı çerçevesinde belirleyebilirsiniz. Yetişkin olarak iş yerinizde aynı yaklaşım ile karşılaşmayı nasıl daha iyi karşıladığınızı bir düşünün o zaman gençlerin beklentisini daha iyi anlayacaksınız.
3 Çocuğunuz mizacı ve kişiliğinin farkında olun.
Çocuğumuzu eşsiz kılan özelliklerine uyumlandığımızda ne zaman desteğe ihtiyaç duyduklarını daha kolay fark ederiz. Onu iyi tanıdığınızda onun için en iyi çalışma ortamı ya da neyi ne zaman yapacağı ile ilgili doğru adımlar için desteğiniz çok yapıcı hale gelir.
4 Çocuğunuzla oyun oynadığınız yapılandırılmamış oyun saatleri olsun.
Terapik bir uzmanlığı yoksa pek çok ebeveyn oyunun gücünü tam olarak kavrayamamakta.
Çocuklar oynayarak öğrendiğinden her gün saat lmitlerinde programlanmamış, çocukların planlayıp control ettiği ve aslında dünyayı keşfetmelerine yarayan oyunları onlarla oynamak çok iyi bir fikir.
5 Ne zaman dinleyip ne zaman konuşacağınıza dikkat edin.
Çocuklara izin verirsek problem çözmeye bayılırlar. Hayata onlar aracılığı ile anlam kattığımız ve tabi ki onların başarılı olmalarını istediğimiz için hemen söylev çekmek ya da eleştiride bulunmak iyi niyetle de olsa sıkça düştüğümüz bir tuzak.
Halbuki ebeveynler biraz dillerine hakim olup bekleseler, çocuklarının kemndileri ile ilgili nasıl şaşırtıcı ve mükemmel sonuçlara varabildiklerini görebilirler. Dinlendiklerini bilmek üzerlerinde töropatik bir etki bırakır, daha sağlıklı düşünüp, sonuca ulaşırlar.
Hepimiz gibi çocukların da anne babalarının onları dinlemesine ve anlaşıldıklarını hissetmeye ihtiyaçları vardır.
6 Çocuğunuz dışında bir kimliğiniz olsun.
Çoğumuz çocuklarımızın tüm dünyamız olduğunu iddia ederiz ve kalbimizin derinliklerinde bu doğrudur. Ancak günlük hayatta arkadaşlıklar, tutku, hobiler ve daha pek çok bizi biz yapan şeye de yer açmalıyız.
Bunu yaparken kendi içimizde bir savaş verip korumacı yanımız yüzünden kaygıya kapılabilir ve çocuklarımızın bizsiz yapamayacağına kendimizi ikna edebiliriz. Aslında biz olmadan da pek çok şeyi başarabilirler ve öyle de olmalı.
7 Eğlence ve yaratıcılığı unutmayın.
Çocuğunuz ile kurduğunuz iletişimin şekli ve kendi hayatınızı yaşayışınız çocuğunuza en iyi öğretmendir. Çocuklar inanılmaz gözlemcilerdir, sürekli bizi izlerler. Bizi izliyor olmanın onlara ne çok şey öğreteceğini aklımızda tutarsak aynu zamanda daha iyiinsanlar olma şansını da yakalamış oluruz.
Korku ve kontrol uzun vadede iyi öğretmenler değildir. Bu dinamikler kısa vadede etkili gibi görünseler de güçlü ahlaki özellikler ve sorun çözme becerileri geliştirebilmeleri için gerekli donanımları sağlamazlar.
Ebeveynliğin amacının iyi davranışlar sergileyen bir çocuk yetiştirmek olduğu bize sürekli empoze ediliyor ve bunlar istenen özellikler belki ama mutlu ve sağlıklı bireyler olmaları için yeterli değil. Ancak, çocuklarımızın duygu ve düşüncelerinin önemini kavramalarına yardımcı olursak hayatları boyunca onları koruyacak ve yol gösterecek beceriler elde etmiş olurlar.