fbpx

FARKLI ÇOCUKLARIN BİRLİKTELİĞİNİN YARATTIĞI DEĞER

yazar

Geçen gün Kabataş Lisesi 11. Sınıf öğrencisi Kaan Demir ile yapılan bir röportajı okudum.

Röportajın başlığında “Garen bana saf sevgiyi gösterdi” diyordu. Bahsettiği kişi otizmli bir gençti. Bu hikaye oldukça dikkatimi çekti ve okuyunca da beni çok etkiledi.

Kaan ve Garen’ın hikayesi Kaan’ın okulda sosyal sorumluluk kulübünün yönlendirmesiyle “Ataşehir’deki Düşler Akademisi’ne gitmesiyle başlıyor. Kaan orada farklı gelişim gösteren çocuklarla atölye çalışmalarına katılıyor, yer paspaslıyor, cam siliyor, kurabiye pişiriyor. Oradan çıkıp Ortaköy’deki okul yatakhanesine gidene kadar o çocukları düşünüyor ve o gün bu işin içinde olmak istediğine karar veriyor. “Best Buddies Turkey Arkadaşlık Programı”na katılıyor. Garen ile bu programda tanışıyor.

Başlangıçta sadece bir AVM’de oturup hamburger yiyorlar. Her seferinde Garen’ın doymadığını ama 1 hamburger almaya devam ettiğini görünce kendisi 2 hamburger alıyor. Garen hamburgerini bitirdikten sonra bunun sahibi var mı diye soruyor ve ikinci hamburgeri de yiyor. Bu şekilde ilk iletişimlerini kuruyorlar. Her defasında AVM’de aynı şekilde yedikleri hamburger ve tatlıdan sonra evlerine ayrılıyorlar. Bir süre böyle devam ettikten sonra süreç içerisinde görüşmeleri 2-2,5 saate çıkıyor. AVM’de basketbol oynuyor, çarpışan arabalara biniyor ve Garen’ın sevdiği filmlere gidiyorlar.

Zaman içerisinde Garen’ın birkaç başlığı olduğunu anlıyor. Garen sürekli şu soruları soruyor; sonsuzluk nedir, ölüm nedir, 2 nedir? Kaan bu özelliği daha iyi anlamlandırabilmek için Garen’ın psikolog görüşmelerine katılıyor. Kaan Garen’ı şu şekilde anlatıyor: “Garen’ın kendine özgü bir dili var. Onun notlarını okuduğunuz zaman siz hiçbir şey anlayamazsınız. Da Vinci tersten yazarmış ya aynadan okunduğunda düz olsun diye, Garen’in o tarz bir tarzı var. Kodlamalar, noktalama işaretleri… Ve kendi anlayabiliyor bunu. Garen’in en şaşırdığım özelliklerinden biri de, 25 Mayıs 2007’de, 13 Nisan 2009’da veya 12 Şubat 2008’de ne yaptığını gayet iyi ve ezbere biliyor olması. Buna her seferinde ağzım açık kalıyor! Garen çok neşeli bir kişilik, onu anlatarak bitirebileceğimi sanmıyorum.”

Kaan Garen’ın hayatında olmaktan çok mutlu ayrıca onun kendi hayatına kattığı çok fazla değer olduğunu söylüyor. “Gidip onunla film izleyebiliyorum, onunla defalarca kahkaha krizine girdik. Diğer tüm yetişkin baskılarından çıkmak istediği zaman beni arar. Yemek yeriz, yürürüz, eğleniriz. Ben gidiyorum okulda ağır dersler, arkamdan iş çeviren insanlar sonra bir geliyorum Garen! İki saat boyunca masada negatif bir düşünce yok, sadece yemeğimi yiyor! O konuda biraz sıkıntı yaşıyoruz o kadar, çünkü ben de acıkıyorum:)” diyor. Kendisi 2 sene öncesinde sabahtan akşama kadar tek yaptığının basketbol oynamak olduğunu ama şimdi hayatında çok net bir çizginin olduğunu ifade ediyor.

Kaan’ın hikayesini inanılmaz bir mutlulukla okudum. Bir gencin hem kendi hayatına hem de başka bir gencin hayatına kattığı değer inanılmazdı… Gençlerin gelişiminde “KATKI” yı oldukça önemli buluyorum. Richard M. Lerner “Ergenlik Hakkında Her Şey” kitabında bu konunun öneminden bahsediyor. Gençlerin yetişkinliğe sağlıklı olarak geçebilmeleri, daha mutlu ve doyumlu bireyler olabilmeleri, hayatı daha iyi anlamlandırabilmeleri için yaşama sağladıkları “KATKI” nın olmazsa olmaz bir değer olduğunun altını çiziyor.

Geçen aylarda Almanya’da yaşayan İzotomi görüşmesi yaptığım bir öğrenci ilgi alanlarından bahsederken okuldan arta kalan zamanlarında 2. Dili Almanca olan çocuklarla anaokulunda gönüllü çalıştığını söylemişti. Başkalarına fayda yaratmanın ona ayrı bir enerji verdiğini ileride çalışmak istediği “Biyoinformatik” alanında da hücrelerle ilgili bilgi sahibi olarak bunu insan faydasına sunmayı hedeflediğini ifade etmişti.

Aynı yurt dışında olduğu gibi bizim okullarımızda da sosyal sorumluluk kulüplerinin yaygınlaştırılmasını önemsiyorum. Bunlar sadece para toplayıp yardıma muhtaç kişilerin ihtiyaçlarının karşılanması değil, öğrencilerin aktif olarak içinde olabileceği çalışmalar olmalı. Bunlar gönüllü çalışan kurumlar ile koordine edilerek gençlere kendi ilgi alanlarında destek sağlaması yönünde seçenekler sunmalı. Örneğin bir genç hayvanlara karşı çok ilgili ve hassas ise buna uygun projede yer almaktan, başka bir genç ise bilim dünyasına ilgi duyuyorsa küresel ısınma ile ilgili bir projede yer almaktan daha fazla mutluluk duyacaktır.

Çocuklarımıza rol model olmak da en az bunun kadar önemli… Yakın zamanda bir otizmli ve üstün zekalı 2 özel çocuk annesi olan arkadaşımın verdiği fikir ile ÜYÇAP (Üstün Yetenekli Çocukların Aile Platformu) ve OÇED (Özel Çocuklar Eğitim ve Dayanışma Derneği) ortaklaşa bir proje başlattılar. Projede üstün zeka tanısı almış çocuklar otizmli çocuklar ile bir araya gelerek etkinliklerde bulunacaklar. Çocuklarımızla bunu paylaştığımızda çok heyecanlandılar ve katılmak istediklerini söylediler. Bunların çocuklara verilen bir armağan olduğunu düşünüyorum. Bu armağanın ise maddi boyutta ölçülecek bir karşılığı yok.

Hayat içerisinde çocuklarımızın bilgi donanımına, eğitimine ne kadar çok yatırım yapıyoruz. Peki insani yönleri? Şefkatli bir toplum içinde yaşamak hepimizin ihtiyacı… Biz bunun için ne yapıyoruz? Her zamanki gibi önce kendimizden başlamamız gerekiyor. Hayat çok uzun değil, bir gün gelecek edindiğimiz her şey bu dünyada kalacak. Bence devam edecek olan tek şey yaratılan fayda… Ben bugün başka bir insanın gözünde o ışığı yakabiliyorsam benim de gözlerimin içi parlayacak. Ben bugün bir hayvanın yarasını sarabiliyorsam kalbim şefkatle dolacak. Ben bugün doğa için bir şeyler yapabiliyorsam dünya bununla nefes alacak. Ne yapabiliyorsak, ne kadar yapabiliyorsak ve nasıl yapabiliyorsak yapalım. Bu dünyayı bir gün kurtarırsa sevgi, şefkat ve iyilik kurtaracak…

YKS 2022 tercih süresi bitti ama neler kaldı

Dün itibari ile YKS 2022 tercih süresi bitti. Geçirilen bir seneye bakıldığında özellikle öğrenciler açısından çok ciddi stres oluşturan zor bir sürecin sonuna gelinmiş oldu. Öğrencilerin çoğu bu süreçten ciddi…