Geçen yıl hayatımda çok büyük bir değişim yaşadım ve bir kız babası oldum.
Mira hayatıma girmeden önce gelecekle ilgili hayallerim kendimi nerede ve nasıl gördüğümle alakalıydı ancak artık kızımı 10 yıl sonra veya 20 yıl sonra nerede ve ne yaparken göreceğimi hayal ederken buluyorum. Tabii ki bu hayaller içinde acaba hangi işi yapacak? Neye daha çok yeteneği var, mizacı neye uygun gibi pek çok soruyu da barındırıyor.
Kendi çocukluğumu düşününce ise aklımdaki ilk meslek itfaiyecilikti. Tabii ki Mira’nın olduğu yaş olan 1 yaşımdan bahsetmiyorum ancak yıllarca “Ben itfaiyeci olacağım.” diye ortalıkta gezindiğimi çok iyi hatırlıyorum. Sebebini şimdi bulamıyorum ancak muhtemelen kırmızı itfaiye kamyonları ilgimi çekmiş olmalı. Bir başka neden olarak aklıma çocukken en korkulacak şey olarak öğretilen “ateş” ile savaşan bir meslek grubu olarak, bir erkek çocuğunun hayal edeceği en kutsal ve cesur meslek itfaiyecilik diye bir fikir geliyor. Bu erken meslek seçimimin ardından ise mobilyacı veya marangoz olmayı istediğimi hatırlıyorum. Onların ürettikleri şeyleri ellerinde tutmaları ve gururla gelip bunu ben yaptım demeleri çok hoşuma gidiyordu. Hala en sevdiğim şeyin, düşünsel veya fiziksel fark etmeksizin, bunu ben yaptım diye ortaya koyduğum şeyler olduğunu söyleyebilirim. Şimdi düşününce, marangozluk veya mobilyacılık gibi mesleklerin zincir mağazaların ve toplu üretimin hayatımızda hüküm kurmasıyla yavaş yavaş ortadan kalkmaya yüz tuttuklarını hüzünle gözlemliyorum.
Ortadan kalkmaya yüz tutan meslekler derken geçen aylarda gazete ve televizyonların yanında sosyal medyada da çok yankı bulan bir haber çıkmıştı, konuya merakı olanlar eminim okumuştur. 20 yıl içinde ortadan kalkması muhtemel bazı mesleklerin, Oxford Üniversitesi’nin yaptığı bir araştırmaya dayanarak, isimleri listelenmişti. Burada temel noktanın otomasyon yani robotların insanların yerini alacağı olduğu söylenmişti. Ortadan kalkması muhtemel mesleklere örnek olarak muhasebeciler, taksi şoförleri, tezgahtarlık, emlakçılık gibi meslekler verilmişti. Öte yandan ortadan kalkması muhtemel olmayan meslekler ise diş hekimliği, ruh sağlığı alanı, din adamlığı gibi bazı meslekler olarak sıralanmıştı.
Buradan hareketle ileride çocuğumun nasıl karar verebileceği konusunda fikir jimnastiği yapmayı çok seviyorum, mesela diş hekimi olursa geçerli ve ihtiyaç duyulan bir mesleği olacağını ona söylemeli miyim? Tabii ki bu 1 yaşındaki kızım için belki çok erken ancak Üniversite’ye veya hayata hazırlanan gençler bir fikir sorduğunda ne demeliyim?
Neyse ki bu konuda pek çok alternatif bilgi edinme ve fikir jimnastiği yapma yolu var.
Hatta benim gibi Kariyer koçlarının ve okullardaki rehber öğretmenlerin vereceği fikirlerle yetinmeyerek bir adım daha öteye gitmek isteyenlere hem nicel hem nitel verilerden faydalanıp çocuğunun mizacını, ilişki kurma biçimini, gelecekteki iş ve hayat senaryolarını da merak edenlere özel olarak İzotomi v2.0 tavsiye edeceğim. Benim için oldukça erken olsa da birçok ergenin ebeveyninin kara kara düşündüğüne eminim. Hiçbir ebeveyn pişman olmak istemiyor, işte bu yüzden kararların doğru desteklerle alınması oldukça faydalı.
GENÇLERE KISA BİR MEKTUP
Sevgili Genç Dostum, Bu mektubu sana yollamayı bir süredir istiyordum ancak araya pek çok şey girdi ve yollayamadım. Gerçeği söylemek gerekirse sürekli yazıp yazıp siliyordum çünkü hissettiklerimin tümünü bir mektup…
SANA GÜVENİYORUM ANCAK ÇEVRENE GÜVENMİYORUM
Ailelerin sorun odaklı ergen gelişiminden vazgeçip pozitif bir model benimsemeleri ne kadar mümkün? Yakın zamanda izotomi görüşmesi yaptığım bir öğrenci en büyük sorununun annesi tarafından hem özgür hem de tutsak…